Boston M25
(จงลืม Boston ทุกคู่ที่เคยฟัง)
ไมตรี ทรัพย์เอนกสันติ
M25 เป็นลำโพงวางหิ้ง ในตระกูล M ล่าสุดของ Boston ที่เน้นทั้งคุณภาพเสียงที่ดีเลิศ และรูปโฉมที่ดูหรูหราสง่าทีดีไซด์
M25 เป็นลำโพงวางหิ้ง 2 ทาง ตัวตู้ใช้ไม้ MDF 2 แผ่นหนาประกบกัน โดยมียางกันสะเทือนนาบอยู่ตรงกลางระหว่าง 2 แผ่นไม้ (Boston เรียกตัวตู้ Lo-Q เพื่อลดการสั่นของตู้ให้เหลือน้อยที่สุด)
M25 เป็นตู้ระบบเปิด มีท่อลมระบายอากาศอยู่ด้านหลัง ตัวตู้จะออกไปทางหน้าแคบที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้ ประกบ 2 ข้างตู้ด้วยแผ่นไม้ขัดเงาดำลบมุมโค้ง แบบเปียโน หุ้มด้านหน้า, บน, หลัง ด้วยวัสดุที่เหมือนเป็นหนังสีดำ (หนังเทียม?) สีดำ ทำให้ดูหรูสง่า แต่อบอุ่นดีมาก ภายในตู้มีการดามกันการสั่นสะเทือนอีกที โดยจุดที่จะดามจะถูกกำหนดตำแหน่งด้วย การวิเคราะห์ด้วยลำแสงเลเซอร์
ขั้วรับสายลำโพง ด้านหลังเป็นแบบ 5 ทาง (blinding post) ซิงเกิ้ลขนาดเขื่อง
ดอกลำโพงเสียงแหลม รุ่น EWB (Extended Wide Bandwidth) ที่เป็นโดม 1 นิ้ว มีหลุมสะดือเล็กๆ อยู่ตรงกลางโดมเพื่อลดมวล ทำให้ได้การตอบสนองความถี่ที่ราบรื่นอย่างยิ่ง และตอบสนองความถี่ได้สูงเกินหูได้ยิน
ดอกลำโพงเสียงกลาง/ทุ้ม เป็นกรวย polypropylene ขนาด 5 ¼ นิ้ว
สเปคจากโรงงาน
ตอบสนองความถี่ได้ 62 Hz-30 kHz
จุดตัดแบ่งความถี่ 3 kHz
ความต้านทาน 4 โอห์ม (ต่ำสุด 3.6 โอห์ม)
ความไว 86 dB/1 W/ 1 เมตร
แนะนำให้ใช้กับกำลังขับ 50-200 วัตต์
ขนาดตู้ (สูง x กว้าง x ลึก) 31.4 x 176 x 25.8 ซม.
น้ำหนัก 6.7 กก.
ผลการทดสอบ
จากเครื่องเล่น CD T+A 1260R ต่อออกสายเสียง Madrigal CZ-Gel 2 (หัว RCA) เข้าช่อง INPUT 5 ของอินทีเกรทแอมป์ Mark Levinson No.838 (100 W.RMS/CH ที่ 8 โอห์ม, 200 W. RMS/CH ที่ 4 โอห์ม) เป็นบาลานซ์แอมป์แท้ๆ (ตั้ง GAIN ที่ + 6 dB ตามปกติ) ต่อออกสายลำโพง FURUKAWA S-2 ตามทิศ (เป็นชุดที่ใช้สำหรับลำโพงซิงเกิ้ลไวร์โดยเฉพาะแยกคนละชุดกับ S-2 อีกชุดที่ใช้ไบ-ไวร์)
M25 วางบนขาตั้งลำโพง TARGET 24 HJ เอาหน้ากากลำโพงออก เอียงลำโพง (TOE IN) ให้ได้ครบทั้ง “สุ้มเสียง” และ “ทรวดทรง” ชิ้นดนตรี (ขอเน้นว่า การวางลำโพงหน้าตรง เป็นเรื่องผิดพลาดอย่างมหันต์ที่สุด!)
สายลำโพง S-2 ใช้ขั้วเสียบหางปลาทำจากเงินของ WBT (ด้านแอมป์) และขั้วเสียบบานาน่า (ล็อคได้) ของ WBT ด้านลำโพง ยกสายลำโพงหนีพื้นห้อง (หนีเส้นเหล็กในพื้นปูน) ด้วยตั้งกระดาษพิมพ์ดีด 2 ตั้ง (สูง 1 คืบ) และอีก 4 ตั้ง ทับบนสายลำโพง (เอากระดาษห่อของแต่ละรีมออก เพราะเป็นสีแดง มีตะกั่วเป็นส่วนผสม) ทำเช่นนี้ทั้งซ้ายและขวาให้เหมือนกันมากที่สุด)
ลำโพงซ้าย, ขวา วางห่างกันประมาณ 2.2 เมตร และห่างจากตำแหน่งนั่งฟังประมาณ 3.6 เมตร (ถือว่าไกลทีเดียว) ห่างจากฝาหลัง, ฝาข้างพอควร ห้องฟังขนาดประมาณ 3.85 เมตร ลึก 9 เมตร สูง 2.2 เมตร ฝาบุฟองน้ำเก็บเสียง SONEX รุ่นสีขาว (ของเยอรมัน) พื้นปูพรม ในห้องมีของมากพอควรไม่ก้อง
สายไฟ AC ของ No.383 เมตร เปลี่ยนเป็นของ CHORD สีม่วง (ประมาณ 8,000 บาท) สายไฟ AC ของ T+A ยกมาจากสายไฟ AC ของ No.383 มีหัวเสียบกรองไฟของ PHD2 (บวกกับตัวต่อแปลง WONPRO (1 ออก 2) เสียงเคียงข้างเต้าเสียบตัวเมีย ฮัลเบลล์สีส้มที่กำแพง (No.383), ที่เต้าเสียบตัวเมียของ T+A ก็มี PHD2 อีกตัว (PHD2 นี่มีผลดี น่าใช้มาก ไม่แพงด้วย 2,900 บาท
ภายในห้องไม่มีโทรศัพท์มือถือใดๆ, รีโมท (ไม่ใช้รีโมทใดๆ), PC, Tablet (iPad), จอ LCD หรือ PLASMA, นาฬิกาไฟฟ้า (แม้แต่นาฬิกาควอตซ์ข้อมือ)
ลำโพง MONITOR AUDIO BR-5 ที่วางอยู่ก็จัดการช็อตขั้วบวก-ลบ (เพื่อไม่ให้มันส่งเสียงจากดอกลำโพงที่ถูกออกแรงอัดเสียง ย้อนกลับมาป่วน)
ปรับลมแอร์ (ที่ตรงกลางระหว่างลำโพงซ้าย, ขวา) ให้ยิงลมลงด้านหลังตู้ลำโพง M25 ไม่ให้มากจนด้านหน้า
ทราบข่าว M25 เป็นลำโพงเพิ่งเข้ามาใหม่สดๆ ร้อนๆ น่าจะเบิร์นอินไม่ได้เต็มที่ จึงเปิดเพลงเบิร์นอินอยู่ 3 ชั่วโมง 2 วัน (รวม 6 ชั่วโมง) จูนเสียงอีก 1 ชั่วโมง ฟังทดสอบอีก 3 ชั่วโมง
ควรตระหนักไว้ก่อนว่า ถ้าแกะกล่องฟังเลย เสียงจาก M25 จะออกด้านๆ และถอยจม ไม่ “กระเด็น” หลุดลอยออกมาหาเรา ไม่ลอยสูง ต้องฟังไปต่อเนื่อง อย่างน้อยที่สุด 3 ชั่วโมงจะดีขึ้นมาก
อีกกรณีคือ เท่าที่ทดสอบ บอกได้เลยว่า เป็นลำโพงที่มีความเที่ยงตรงค่อนข้างสูงเอาเรื่องมาก ไม่ว่าคุณจะขยับตัวมันอย่างไร ในห้องมีของอะไรวางอยู่ ตรงไหน ประตูห้องเปิด หรือปิด ฯลฯ M25 จะแสดง, ฟ้อง ความแตกต่างทันที
(เป็นเรื่องแปลก ผมได้พยายามจะทำให้ตัวตู้นิ่งยิ่งขึ้นไปอีก จากเดิมมีการสั่นบ้าง แต่ก็น้อยกว่าทั่วไปพอสมควรทีเดียว โดยผมหาหนังสือหนักข้างละประมาณ 3 กก. 6-7 เล่ม มาวางบนหลังตู้ลำโพง (ซ้าย, ขวา เหมือนกับเปะ) ปรากฏว่า เสียงแห้งแล้งลง ทุ้มหายเกือบหมด ไม่น่าฟังเลย แสดงว่าบางทีการสั่นของตู้ ก็มาช่วยเช่นกัน (ในระดับหนึ่ง) ถ้าจูนได้ลงตัวจริงๆ
จากแผ่น AYA (Stock fish) ในเวอร์ชั่น DVD (ก๊อบปี้ของจีน จาก SACD) (แผ่นแท้หาไม่ได้แล้ว)
เพลง 1 เสียงพูดแนะนำแผ่นของสุภาพสตรี ชัดถ้อยชัดคำดีมาก จีบปากจีบคอ เก็บทุกเม็ด เสียงห่อปาก กระดกลิ้น ลมออกจากไรฟัน มากันครบ มีชีวิตชีวาดีมาก (แต่ผ่อนคลายในสไตล์ดั้งเดิมของ BOSTON ในอดีต)
เพลง 4 เสียงตีฆ้องใหญ่ อิ่มลึก กระชับ ความถี่ต่ำน่าจะลงได้ลึกถึง 32 Hz แบบว่า สะท้านกายได้พอควรทีเดียวเลย เสียงตีหน้าฆ้องก็ชัดเป็นธรรมชาติ รับรู้ได้ถึงส่วนโค้งนูนโป่งออกมาของหน้าฆ้องใหญ่ และเสียงสัมผัสผิว (TEXTURE) เสียงเขย่าลูกกระพรวนเป็นเม็ดๆ ครบตลอดเวลา และหลุดลอยออกมาจากลำโพงมาหาเรา อยู่สูง แทบจะกระเด็นหลุดเข้ามาในหูซ้ายได้! เสียงตีกลองใหญ่ก็เป็นชิ้นเป็นอันไม่เลวจริงๆ รับรู้ได้ถึงความใหญ่โตของตัวกลอง
เพลง 5 เสียงร้องของผู้ชาย หลุดลอยออกมาหาเรา แทบจะเอื้อมมือไปถึงได้ อีกทั้งสุ้มเสียงก็จีบปากจีบคอ ชัดเอามากๆ แทบจะได้ยินเสียงน้ำลายกระเซ็น ลิ้นตวัดไปมา ริมฝีปาก เสียงกีตาร์โปร่งเป็นเส้นสายดีมาก (กังวานอย่างเป็นธรรมชาติด้วย สรีระของกีตาร์เอง) เสียงโซโล่ที่ซ้อนขึ้นมาก็แยกแยะรับรู้ได้ (ปกติ ไม่ได้สังเกต!)
เพลง 6 เพลงแจ๊ส ปกติเพลงนี้จะออกด้านๆ จืดๆ กว่า เพลงที่ผ่านๆ มา แต่กับ M25 แม้ว่าจะดูทึบขึ้นนิดๆ กว่าเพลงที่ผ่านๆ มา แต่กลับฟัง ไม่จืด ดับเบิ้ลเบสที่อิ่มแน่นลึกดุจลำโพงวางพื้น เปียโนที่มีชีวิต ชุดกลองที่ขยันขันแข็งคือ ทุดเสียงที่ตื่นตัว และฟังออกว่า เป็นการบันทึกไว้เก่าแก่มาก นับ 30-40 ปีมาแล้ว (มาสเตอร์สไตล์เก่า) (คล้ายๆ สไตล์ออสก้าปีเตอร์สัน) บรรยากาศเหมือนฟังจากจานเสียง
เพลง 7 เป็นเพลงพูด เสียงผู้ชายพูดทั้งเพลง มีเสียงแกรนด์เปียโนคลอเสียงพูดยิ่งชัดขึ้นไปอีก เป็นธรรมชาติดีมาก ยิ่งเสียงเปียโนอิ่มใหญ่ อิ่มทิ้งตัวลงพื้นห้องได้ เป็นเส้นสาย กังวานฉ่ำ สมจริงดีมาก
เพลง 8 แค่เสียงกีตาร์โปร่งขึ้นก็หายห่วงแล้ว ทั้งเสียงสัมผัสสายกีตาร์ เสียงตัวสาย ความกังวาน เสียงร้องที่อิดเอื้อน ฉอเลาะเหลือร้าย ปกติถ้าลำโพงไม่แน่จริงจะฟังเพลงนี้แบบด้านๆ จืดๆ ไปเลย แต่ M25 กับให้ความน่าฟังไปหมด ทั้งสุ้มเสียง, เวทีเสียง, บรรยากาศ ความเป็นมิติ (HOLOGRAPMIC) นาทีที่ 3:20 ถ้าไม่แน่จริงจะ “มั่ว” แต่ M25 สอบผ่านฉลุย เสียงประดังกันเซ่งแซ่แต่ไม่มั่ว ไม่อื้ออึง เจี้ยวจ้าว
เพลง 10 เสียงร้องผู้ชาย คลอด้วยดับเบิ้ลเบสที่สอดรับกลมกลืนกันได้ยอดเยี่ยม โดยไม่กลบกันเองด้วย (รวมทั้งดนตรีชิ้นอื่นๆ)
เพลง 11 เสียงเขย่าลูกกระพรวนไม้ แบบอังกะรุง?, เสียงระฆังเล็กๆ (เสียงสูง), เสียงระฆังราว, เสียงฆ้อง, เสียงกลองใหญ่ ทุกเสียงออกมาได้อย่างมีชีวิตชีวา, สุ้มเสียงสมจริง, น้ำเสียงครบ, เสียงกระทบสัมผัส M25 ถ่ายทอด “ทุกอย่าง” ออกมาได้อย่างน่าทึ่งมาก คุณจะฟังเพลินจนเพลงจบไม่รู้ตัว
เพลง 13 ดนตรีแจ๊ส และเสียงร้องสุภาพสตรี ในสไตล์เก่าๆ สมัยคุณพ่อยังหนุ่ม ฟังตื่นตัว และสนุกแบบผู้ดี ใครว่าเพลงเก่าๆ มาสเตอร์เก่าๆ แบบนี้ต้องฟังจากจานเสียงเท่านั้น มาฟังอย่างที่ผมได้ยินนี้จะโยนจานเสียงทิ้งเลย
เพลง 14 เสียงร้องสุภาพสตรีสไตล์โบราณ คลอด้วยการลากเสียงดับเบิ้ลเบส (ที่ลอยออกมา ราวกับว่าเราเข้าไปอยู่ชิดวงกันเลย) พูดง่ายๆ ว่า ผมไม่เคยฟังแผ่น AYA นี้ ได้รสชาติ และอารมณ์เต็มอิ่มขนาดนี้มาก่อน และน่าฟังไปหมด (ทุกเพลง) ถ้าลำโพงไม่แน่จริง ไม่น่าจะได้ขนาดนี้
เพลง 15 เสียงตีกลองแท็ค ชัดดีมาก ไล่จากซ้ายไปขวา ติดตามได้ตลอดอย่างต่อเนื่อง และกว้างจากขวาสุดๆ ไปซ้ายสุดๆ
เพลง 16 เสียงเครื่องเป่า, กลองชุด (เครื่องเป่าเป็นหลัก 95%) บันทึกกันแบบแทบไม่ใส่เอคโค่ช่วยสร้างบรรยากาศกันเลย แต่ M25 ก็เอาตัวรอด ให้เรานั่งฟังได้จนจบ แบบไม่อึดอัดเลย แถมจัดวางตำแหน่งชิ้นดนตรีต่างๆ ได้แบบจับวาง ไม่ว่าด้านกว้าง ด้านลึก
เพลง 17 เสียงดีดพิณ (เดี่ยว) ทำได้ถือว่าดีมาก ทั้งความเป็นเส้นสาย ความกังวาน อาจฉ่ำ, คม สู้ลำโพงระดับสามแสนบาท (วางพื้น) ไม่ได้แต่ก็เกินพอ
เพลง 18 เสียงตีระฆังแขวน (ช่องแหลมสูง) ทำได้แบบ AIRY ทีเดียว แม้จะไม่สุดๆ แบบดอกแหลมไปได้เกิน 35 kHz ขึ้นไป ความหวานของปลายแหลม อาจจะไม่ขนาดลำโพงระดับหลายๆ แสนบาท แต่หูทั่วไปก็เหลือๆ แล้ว
เพลง 19 เสียงตีกลองชุด ลอยสูงขึ้นจากพื้น รายละเอียด, น้ำเสียงดีครบ จะมีข้อติอย่างเดียวคือ ความฉับไว, แรงกระแทก, ปะทะ อาจไม่เข้มค้นถึงลูกถึงคน (IMPACT) เทาลำโพงหลายๆ แสนบาท แต่กับเพื่อนพ้องในระดับราคาเดียวกัน ก็ถือว่า M25 ไม่ด้อยกว่าใครเลย
ผมชอบฟังทดสอบจากแผ่นเดี่ยวเปียโนของ มือเปียโนระดับพระกาฬ David Osborne ชุด Music of the Night เพื่อดูว่า ลำโพงจะให้เสียงจืด, แห้ง, สับสบ แยกแยะดีเลวแค่ไหน ผลคือ M25 ให้เสียงที่น่าพอใจอย่างยิ่ง ไม่แห้งจืดแน่ๆ น้ำเสียงทุกอย่างครบ (HARMONICS) แยกแยะดีให้อารมณ์ได้อย่างเพลิดเพลิน ถ้าจะมีที่ติก็คือ เสียงทั้งหมดยังไม่เปิดโปร่ง ทะลุแบบสุดๆ (TRANSPARENCY) แต่ก็ไม่แพ้ลำโพงที่ราคาระดับเดียวกัน ผมกำลังพูดถึงลำโพงระดับ 2 เท่าของ M25 ขึ้นไป พูดง่ายๆ ว่า ดอกลำโพงของ M25 แม้จะฉับไว แต่ก็ยังไม่สุดๆ (ULTIMATE) พอที่จะให้ความโปร่งทะลุ (TRANSPARENCY) แบบไร้ม่านหมอกโดยสิ้นเชิง ซึ่งดอกลำโพงพวกนั้นจะแพงลิบลิ่ว ทำให้ราคาลำโพงรวมว่ากันที่หลักแสนบาทขึ้นไป
หากแต่ผู้ออกแบบ M25 เลือกที่จะยอมสูญเสียคุณสมบัติส่วนนี้ลงบ้างเพื่อดึงราคาลงมา และยังคงสามารถประสานเสียงจากดอกแหลมกับดอกกลางทุ้มได้อย่างเนียน, กลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันอย่างไร้รอยต่อ (SEMALESS) อย่างที่เป็นจุดแข็ง, เด่นสุดข้อหนึ่งของลำโพงคู่นี้ที่ยากจะหาคู่แข่งมาตีเสมอได้
แผ่นระนาดเอก (ไทลำภู) แผ่นขาประจำของผม M25 ให้เสียงตีระนาดเป็นตัวๆ คมชัดดี แต่อยากให้อวบอ้วนอีกสัก 10% ขณะที่เสียงฉิ่งจะล้ำหน้าไปนิด แต่ก็เต็มไปด้วยรายละเอียด เสียงโดยรวมติดกระชับกระเชงว่องไวไปนิด สด มีชีวิตชีวา ตื่นตัว ความสงัดไม่เลว โฟกัสดีทีเดียว (ไม่ฟุ้ง) ไม่วอกแวก นิ่ง, มั่งคง แยกแยะได้ดีไม่มีมั่ว หัวโน้ตชัดเจนและชัน (รายละเอียดของหัวโน้ตอาจไม่สุดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับคลุมเครือ) ความกังวานโอเค ตื้นลึกดี ความเป็นตัวตนของชิ้นดนตรีดี บรรยากาศดี
แผ่น RHYTHM BASKET,A Tasket, A Tisket, A Child’s ของ Brent Lewis
เพลง 2 เสียงตีกลองท่อไม่ผอมแบนจนน่าเกลียด แต่ก็ไม่ถึงกับอวบเต็มที่ ถือว่า กลางๆ ยอมรับได้ ตอบสนองฉับไว ความกังวานดี บรรยากาศดี
เพลง 3 เสียงตีกลอง ซ้าย, ขวา กว้างดี
เพลง 4 เสียงพายวักน้ำ ชัดหนาแน่น เสียงคลื่นกระฉอก หนาแน่น ผืนน้ำ อาจไม่แผ่กว้าง จะออกเน้นแบบหลุดลอยออกมาหาเรามากกว่า (ซึ่งก็ทำได้ดีกว่าลำโพงส่วนใหญ่) ยังไม่จำแนกได้เป็นคลื่นลูกเล็ก ลูกใหญ่ ถือยังกลืนๆ กันไปหมด เหมือนน้ำขุ่นโคลนนิดๆ (ปัญหาความเพี้ยน IMD ของดอกกลางทุ้ม)
เพลง 5 เสียงรถจักรไอน้ำวิ่งมาแต่ไกล เสียงเปิดหวูดทำได้ดีทีเดียว เสียงรัวระฆังมาแต่ไกลก็ทำได้ดี, ครบ ตบท้ายด้วยบางเสียงซึ่งไม่เคยสังเกตตามด้วยเสียงตีกลองท่อซ้ายที, ขวาที ทำให้จะแจ้งดีทีเดียว
เพลง 6 เสียงไก่ขันอยู่ลึกไปหลังเวที โฟกัสพอใช้ ไม่ถึงขนาดฟุ้ง แต่ตัวเสียงไก่เอง หรือเสียงสัตว์อื่นๆ แม้จะจีบปากจีบคอดี แต่ยังให้เสียงอ่อนแก่ (MICRO DYNAMIC CONTRAST) ได้ไม่เต็มที่อย่างบางคู่ที่แพงกว่าถึงแพงมากๆ (อาจเพราะ M25 ยังเบิร์นอินไม่ได้เต็มที่ก็ได้ หรือ IMD) นาทีที่ 4 ของเพลงนี้ เสียงสัตว์ต่างๆ หลุดลอยออกมาหาเราห้อมล้อมยังกับเซอราวด์ (สัตว์มากันเยอะ ครบทีเดียว)
เพลง 7 เสียงม้าวิ่งหอบมาแต่ไกล (หอบครบ 6 ครั้ง) ตามด้วยเสียงตีกลองท่อซ้ายที, ขวาที วนลอยอยู่เหนือลำโพงซ้าย, ขวา เกือบถึงเพดาห้องได้
เพลง 10 เสียงต่างๆ ในฟาร์มตอนเช้า แยกแยะได้ครบครันดี ไม่มีตกหล่น ให้เสียงบางเสียงลอยถึงเพดานห้องได้ นิ่ง, ไม่วอกแวก
มีลำโพงน้อยคู่มากๆ ที่จะให้เสียงเพลง 7 และเพลง 10 ลอยสูงถึงเพดานห้องได้ทั้ง 2 เพลง
แผ่น THE GREATEST ALTO FEMALE VOL.1 (Top Music)
เสียงร้องเพลงจีนเย็นๆ หวานๆ ของสุภาพสตรี
เพลง 1 เสียงร้องหวาน อ้อยอิ่ง จีปากจีบคอ ฉอเลาะ เต็มไปด้วยอากัปกิริยา น่าฟังมากๆ ฟังแล้วอยากเข้าไปกอดปลอบใจ
เพลง 2 (อารีรัง) ขึ้นต้นเสียงหมู่ประสานชาย, หญิง แยกแยะได้ดี ตามด้วยเสียงตีกลองใหญ่ที่ใหญ่แถมอิ่มแน่นมหึมา ลงลึก และโฟกัสเป็นลูกๆ เหลือเชื่อว่ามาจากลำโพงดอกแค่ 5 นิ้ว ตู้ก็ไม่ใหญ่โตอะไรมาก ลำโพงล่องหนหายไป
เพลง 4 เสียงร้องที่ยิ่งน่าฟัง, หลุดลอยดีขึ้นไปอีก เสียงกีตาร์โปร่งเป็นเส้นสายดีอาจกร้าวไปหน่อย เสียงเขย่าลูกกระพรวนเป็นเม็ดๆ ใช้ได้ เสียงเดินเบสแน่นลึก
เพลง 5 เสียงปลายแหลมกรุ้งกริ้งดีทีเดียวแม้ปลายแหลมยังไม่ AIRY ขนาด 30 kHz แต่ก็เหลือเฟือ เสียงเครื่องสายจีนดีด, สี ชัดเจนแต่อยากให้หวานฉ่ำอีกนิดจะยิ่งดีมาก
สรุป
M25 เป็นลำโพง BOSTON ที่ผมฟังแล้วชอบที่สุดเท่าที่เคยฟังลำโพงจากค่ายนี้มาหลายสิบๆ ปีตลอดมา
จริงอยู่ลำโพงวางหิ้ง 2 ทางราคา 4 หมื่นกว่าบาท/คู่ ไม่ใช่ของถูกๆ เลย สามารถซื้อลำโพงวางพื้นหลายๆ ยี่ห้อได้ แต่ถ้าคุณซื้อลำโพงวางพื้นด้วยหวังจะได้ทุ้มที่เต็มที่กว่าลำโพงวางหิ้ง บอกได้ว่าคุณกำลังสบประมาท M25 ทุ้มมันไม่ได้แพ้ลำโพงวางพื้นในราคาพอๆ กันเลย
M25 เป็นการพิสูจน์ได้อย่างดีว่า ผู้ออกแบบเก่ง และฟังเป็นระดับพระกาฬทีเดียว แน่นอนมันคงเอาไปเทียบกับลำโพงวางหิ้งระดับซุปเปอร์ไฮเอนด์ (เฉียดแสนบาท และแสนกว่าบาทขึ้นไป) ไม่ได้ ไม่ใช่เพราะผู้ออกแบบไม่เก่ง แต่นี่คือดีที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ในราคาขนาดนี้แล้ว และลำโพงวางหิ้งในใจผมที่ผมอดไม่ได้ที่จะนำ M25 ไปเทียบเคียงตลอดการทดสอบก็คือ PEN AUDIO รุ่น CENYA (ที่ผมเคยทดสอบไปแล้ว) โดย CENYA ราคาขายลดแล้วเกือบ 4 เท่าของ M25 (เกือบสองแสนบาท/คู่)
ไมตรี ทรัพย์เอนกสันติ
ขอขอบคุณ บริษัท โซนิค วิชั่น จำกัด โทร. 0-2300-6700-6 ที่เอื้อเฟื้อลำโพงมาให้ทดสอบในครั้งนี้